《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
假期陪娃看的，基本我全程在玩手机。简陋的画面，没啥教育意义的剧情，不断重复的造型与场景。。。这种动画，好处就是，还有很大的进步空间呀。
还是舒服的。海报说明一些问题，刀剑与盾牌。爱尔兰的人民不只贝尔法斯特，贝尔法斯特却有着肯尼斯·布拉纳。故事怎样讲是他的自由意识，对内容不做评说。不过音乐很好听，怪不得他拍的影片都比别人浪漫一些……
比动画剧集要好看许多，至少有些地方值得成人看
质量不错，但不是中文配音扣一颗星。
很精炼的回忆体；表达的直白并不是缺陷，而是一种成年作者以自己好莱坞的特性对过往的再组与充足，很近一部来说之对于作品自我印记的进一步加深。虽然对于这种风格并不偏好，但那条小小的爱情线仍然充满了令人向往的童真与纯洁
非常积极，非常正确，感觉汪汪队比少先队还会洗脑。小朋友是挺喜欢的，但是我觉得有必要让孩子少看这些动画片。
你如果身在影片里的爱尔兰人险些就选择移民来了的城市看它，感觉更立体。
四星半！节奏棒棒哒 标准的莓果动画 汪汪队IP
可能这就是拍时代剧能用的"最高级"方式了。虽不让人厌，但看过罗马，看过其他英国文艺片，就明显很东施了。
这是第二部儿子期待并认真看完的电影，第一部是海底小纵队。电影确实比剧集更紧凑刺激，而且介绍了阿奇的经历，儿子看着其中一段还感动含泪了，真是够感性的。
致敬《罗马》么？肯尼思的发挥嘛，那是相当得不稳定，这部就算是可以一看的水准吧，情感反而没有其中的技巧吸引人。少年感依旧很足的Colin Morgan，这造型也确实可以演爹了。
怪我总是不自觉的联想到卡隆的《罗马》，这么一联想就太残酷了，这个导演的水平跟《导演请指教》那帮新导演的水平差不多，一边看装逼的黑白摄影，一边努力的读字幕，这种不懂视听却强装文艺的片子，观感太累了。
这种水平真是浪费了这好演员和好风景。爱尔兰人民拥有骄傲和桀骜不驯的自豪感。是《我的左脚》那样的固执，是《最亮的星》里那样的浪漫，到这给拍成了一个屡教不改的孩子，是天生的小偷是罪犯。
是真的只适合给小朋友看的那种动画片，没注意看了个国配，很尬。
#陪娃看电影系列#几经疫情后，第一次重返影院是陪娃看娃喜欢的汪汪队，一贯地正能量！
这片子看起来好像哪都没有什么大毛病，但就莫名有一种特别偷工减料的感觉。
前面都比较平，奶奶最后一句话直接升华破防。奶奶不仅要独自面对儿孙离开，还要面对丈夫离世，被遗留的她，得有多坚强才能说出“走吧孩子，不要回头。”游子远行，被留下的他们心中纵有万般不舍，更与何人说。
“爱尔兰人生来就要离开的，不然世界上其他地方哪来的酒吧”
眼前的生活未必那么糟，远方的生活也不见得那么好，为了可能的生活远离故土，决心是很难下的，特别是，这里还有你闭着眼睛都不会迷路的街道，像呼吸一样自然的口音，一直爱你的人，你第一次心动的人，为你打开一扇窗的事。这是导演很私人的回忆，黑白的形式又比较劝退，可能有类似心境的人才比较容易共情吧，后半段我哭得像个傻逼
What works还是1969年北爱尔兰这个历史性的背景，把影片的深度和维度都拔高了，(thanks to当年写过Derry Girls 3000字essay 还算有了解)。Kenneth Branagh再次证明是个mediocre导演；摄影方面的deep focus, 构图有点公民凯恩的风格，但挺不适合这种家庭回忆的drama... still, rooting for Caitriona Balfe to get that Oscar!
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
