《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
这个旁白也没有让我厌烦。
只有孩子适合拥有理想。请继续写作，写写过去和过去本该有的样子。
法比安的墓志铭不是诗人、作家，或者被屠杀的犹太人，只是一个善良、正义的人，一个爱人。“生活是最伟大的工作”
台下的是虐待狂，台上的则是疯子。原来人到这种地方是来买兴奋的。
1931年德国纳粹的崛起，注定了这不再是一个属于理想主义者的社会。《法比安》用蒙太奇的手法在前半段展现出了当时社会的动荡，而在后半段则用散文般的叙事娓娓道来男青年法比安的善良与纯粹，个体与时代的交融，在这部电影中的体现如鱼得水，它既是一部人物传记，也是一曲时代悲歌。
二战前夕，一个失业的文艺青年，在和女友约会的路上，见义勇为，不幸溺水而亡的故事。
2.整体轻松的风格却是在为下一部的催泪大片做铺垫
每一个镜头都是美丽的碎诗，每一句对白都是渴望中的破灭，每一个人物都是注定的悲剧，而这是人生的必然。但可以在最快乐的时刻意外死亡，如同布拉格之恋中的托马斯和特瑞莎，如同刺猬的优雅中的女门房，何尝不是生命绽放的意义？5星推荐，法比安。
你在痛苦活着，失去爱人失去朋友，纳粹在身边忽隐忽现，世界崩塌的时候，一个不会游泳的人如何去拯救溺水的人？
我放弃了一堆经典的三小时长片没看看了这个。。。虽然看不进去但感觉这电影挺吊的。但还是看得很累。。。
死于麻木，不如受罪于良心；记忆被车轮倾覆，不如在期盼中被意外终结。
“我亲爱的朋友，活着只是侥幸，死亡才是必然，我知道许多重要人物也同样是糟糕的学者和不幸的爱人，但有关我现状的一切，都令我生厌。”
白色恐怖年代下政治性抑郁的文科博士。还是看到了很动人的爱，即便捧着一颗破碎的心到处游走最后还是会去爱。也看到极权统治对人的异化，战争前是这个样子的吗？开始了深深的忧虑…
挺好的 没有辜负希望 爱了爱了 很好的延续了风格喜欢！！！
前十分钟，节奏轻快，历史记录感明显，适当点评和心理分析有助于理解！
有些电影时间再长也不觉得长，有些电影时长会成为负担，无主之作是前者，这部是后者。
前十分钟，节奏轻快，历史记录感明显，适当点评和心理分析有助于理解！
魏玛时代的媒介重返，对不同影像的杂耍拼贴，完全贴合人们对时代空洞奢华但又充满危险的感官体验，我的2022最佳。
“秩序是死亡的预兆。”（帕斯卡）秩序是指德意志的政治秩序，即不再允许存在“不同声音”的“柏林之死”。拉布德父亲的哀悼揭示了一系列灵魂破碎事件的核心秘密，“我不是那种靠儿子活下去的父亲，我是一个享乐主义的老绅士，我热爱生活，也在逐渐失去生活，我并没有准备好接受这个事实”，事实是一切悲喜都会以死亡结束。对富二代拉布德而言，填补文学史莱辛研究的空缺是确认自我价值的唯一方式，学术被政治绑架，只好劝法比安“写写过去的样子和过去本该有的样子”；科尼娅想当演员，“没有好处，但愿有无用的美”，所以跟法比安签的协议是“永远不会妨碍我的事业”，但电影业会被政治操持，前方危机四伏，这是后话。法比安的悲剧倒显得有些喜剧性，像是《温蒂妮》《弗兰兹》和《冷战》，很多浪漫乔段堆积在电影的前半部份，收尾终归令人不太甘心。
有一种电影属于“我能get到它的点但就是看不进去”
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
