《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
徐帆的讲话怎么有点装嫩的感觉，这也并不能代表青岛人的讲话方式吧。隔一段哭一下，刚开始觉得可以，可是越往后越觉得是造作了。小女主的演技还需要锻炼下，有时候感觉接不住戏。而且就这个剧本，居然还是韩国的剧本，东南亚的价值体系都这么统一吗？
非常熟练的催泪技术和剧情安排，但是亲情这一挂我真的忍不住。
父女感情线几乎没有，女儿职场和感情部分都流于符号，很难共情。
我妈就不是那种喜欢围着家庭转的人，有二十年的时间在外面忙叨，我和她之间总是有一种莫名的隔膜，感觉不能像别人家母女那样完全的亲昵。
有人对你无微不至的关心爱护，千万不要厌烦她（他）呀，彼此沟通、化解矛盾、珍惜难得的缘。8
可能是本色出演的徐帆还是比同期的同行们表现好上太多
故事有些平，其实导演私人的情感表露少了。也就是，我的存在，对妈妈的讲述力度不够。
像我这种巨讨厌别人黏着我管着我的人，看到这个妈咪的言行我真的是一边呜呜哭一边气，代入感有了。如果不是因为她生病了请问她的所作所为能得到女儿的谅解吗？站在母爱的制高点上就可以肆无忌惮地入侵女儿的私人生活？哎可怜天下父母心。这应该说是一部家庭教育片，为人父母切记不可侵轧孩子的自主空间，否则教育出来的孩子就这样呵呵哒了，自己也捞不着好处，不彻底献出生命是得不到善言的。一句台词返送给这位妈咪，人生有很多岔路口，选错了不要紧，及时回头就好，千万不要把自己未圆满的人生企图在亲人身上找补回来。共勉。另外弟弟那条线太单薄了，一个什么道理都不讲的毒赌均沾的人，突然大年夜就良心发现了？完全是骗眼泪的。
土味煽情大可不必。張婧儀動態有點像早年的邵美琪。
2017年剧集版豆瓣9.1分
1.细节都很真实；
确实给我哭得够呛，中间还按了暂停去跟我妈打了两个小时电话。但必须说电影总体拍得比较一般，呈现手法太直接了，不高级，煽情过度，需要你哭的点特别明显，结果却又忍不住，一边哭一边有点被算计被消费感情的感觉。结尾搞半天希望女儿为自己而活，结果还是去实现妈妈的梦想了，啧。
假期回家那一段母女戏挺写实的，简直就是我妈本人。现在我也拎包回京了哈哈哈哈哈哈哈。
之前点映时买的特价票看的，心想占了便宜就别拆人台。忍了很久，今天上映终于能好好聊聊。电影当然有好的地方，青岛上下崎岖的路、错落的屋檐，以及柔和的光。还有些动人的小细节，车站出来牵手，一家人在天台上拥抱。但我受不了徐帆的作。再看看女儿在京圈工作，吐槽综艺，很难不让人联想到冯小刚，记得看多年前的一段录像冯导妈妈也久窝病床。再到莫名其妙拍个四川火锅店。想起一句评价：他心油腻如昨。让我觉得沙东葱味儿很重的地方，一个由医生、老师组成的传统家庭。女性被要求顾家，被限制在这点空间里，才会去想着插手别人的生活。这点东西不反思，哭哭啼啼解决不了问题。有道理的是只有在人将死时，才能深刻感受到她的苦心、她的好。观影时后座两个女生不停的在抽泣。最后说一句冯导的只有芸知道拍的挺好，我很喜欢。
电影看完了，有泪点，徐帆演技尚可，演绎母亲管女儿的很多地方其实都可以联想到自己母亲的影子，不过影片翻拍自韩国电影，有些桥段挺有韩剧的影子，略有违和，总体质量还行。不过节奏比较缓慢，个人评分：7分。推荐观看！
从别人妈妈那里学到了放块砖在马桶水箱会节约水资源的勤俭之道，不知道明天从外边儿掂块砖回家我们家吴女士会不会打哭我。
徐帆拿捏苦情片有一套，这次张婧仪表现的也不错
演员不错，剧情还行吧。我突然听到赵晓苏声音！
啊？据说你也用《你的婚礼》那套“痛哭视频营销法”？那给你1星。尽管我没看过，但你恶心到我了。
我是你妈。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
